ว้าวุ่นใจที่ต้องเป็นระบบ

         กับการจะเปิดเทอมใหม่  กับการรับการประเมินรอบสามที่ยังไม่ถือว่าพร้อมเท่าที่ควร  กับกิจกรรมพิเศษที่ต้องกระทำหลายอย่าง  งานเรียนงานราชช่างมากมายจริงหนอ  แล้วจะเริ่มอันไหนก่อน  สับสนว้าวุ่น  แล้วจะเรียบร้อยสักอย่างไหมเนี่ย  ในความวุ่นวายที่ทำอะไรไม่ได้หรือทำได้ยาก  ทำให้เกิดข้อคิด  ถ้าเรามัวว้าวุ่นจะวุ่นไม่รู้จบอยู่อย่างนี้  ต้องเริ่มไหม่  เริ่มด้วยการจัดลำดับอย่างมีสติ  อะไรควรทำก่อนทำหลัง  รันโปรแกรมออกมาก่อนตามลำดับความเร่งด่วน  อบอุ่นใจที่คณะครูร่วมกันทำงานเป็นอย่างดี  เหนียวแน่น  มาทำงานกันเองโดยไม่มีปิดเทอมขณะที่เราไปศึกษาดูงาน ณ ต่างประเทศ  ต้องขอบคุณตรงความโชคดีตรงนี้  นี่แหละเป็นกำลังใจในการทำงานทั้งงานและเรียน  คงต้องฮึดให้สู้แล้วล่ะ  ทุกอย่างก็น่าจะผ่านไปด้วยดี  ด้วยความมุ่งมั่นในงานที่ต้องมีประสิทธิภาพ  การก้าวไปข้างหน้าที่คุณภาพทางการศึกษารออยู่  ถ้ามัวสับสนอยู่อย่างนี้ไม่เกิดผลสำเร็จแน่นอน  อยากบอกทุกคนท่ามกลางจิตใจข้าพเจ้าก็ยังอ่อนล้าอ่อนแรงนี้ว่า...สู้ต่อกันเถอะ  เมืองไทยแม้จะร้อน  ก็ขอให้ร้อนด้วยไฟแห่งความมานะพยายามที่จะมุ่งมั่นฟันฝ่าอุปสรรคแห่งวงจรการทำงานด้วยกัน....จงสู้และก้าวต่อไปร่วมกัน...กับผู้ใฝ่ในการทำงานอย่างไม่หยุดยั้ง...สักวันรางวัลชีวิตต้องมีมาสมดังใจท่านคิดอย่างแน่นอน...สู้ด้วยกันนะ.....หมู่เฮา....