หน้าเว็บ

วันเสาร์ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2554

ปลาช่อนระดับชาติ

           เข้าใจว่าต้องเป็นความประทับใจของผู้สร้างผลงานชิ้นนี้แน่นอน...อาจจะมาจากความสามารถในการจับปลาช่อนตัวใหญ่ที่หลบซ่อนในกิ่งไม้มาได้   หรือไปเห็นภาพปลาช่อนที่ชอบอาศัยอยู่ในตอไม้  หรือนี่คือสื่อที่ต้องการถ่ายทอดความรู้สึกความเป็นธรรมชาติ  หรือ......อีกมากมายที่เราจะคิด...แต่เป็นภาพที่บ่งบอกถึงความสามารถในการคิดที่สร้างสรรค์...ความเป็นธรรมชาติที่เป็นจริงได้อย่างเหมาะสมกลมกลืน...สมจริงสมจัง....เป็นภาพ....แต่ดูมีชีวิตจิตใจที่แท้จริง.....ทำได้ไง...น่าทึ่งในฝีมือ...ในความคิดที่แยบยน....เป็นความคิดที่สร้างสรรค์กลั่นมาจากความรู้สึกจริง ๆ ........จนสามารถชนะใจคณะกรรมการระดับประเทศได้...ขอยกย่องชมเชยและขอปรบมือให้ดัง ๆ .......ในรางวัลอันทรงเกียรติในครั้งนี้....รางวัลชนะเลิศระดับชาติ......ศรีสะเกษเขต 4  อีกแล้วที่ทำได้......มองเห็นว่า.....ความรับผิดชอบของคุณครูผู้ฝึกซ้อมนักเรียนจนได้รับรางวัล....มองเห็นผู้บริหารที่มีการจัดการเป็นเลิศเพราะกว่าจะถึงจุดนี้คงเหนื่อยไม่ใช่น้อย...ท่านทำได้สำเร็จแล้วล่ะ...ขอแสดงความยินดีกับท่านด้วย...สุด...สุด....และมองเห็นผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษเขต 4  รองผู้อำนวยการเขตฯทุกท่าน....ศึกษานิเทศก์  เจ้าหน้าที่ทุกท่านที่เกี่ยวข้องได้ให้กำลังใจมาโดยตลอด.....ซาบซึ้งใจในครั้งนี้ขอมอบให้แก่..โรงเรียนบ้านสวนกล้วยเต็ม ๆ รวมไปถึงทุกเหรียญทุกรางวัลที่ได้มาด้วยฝีมือและศักดิ์ศรีจริง ๆ ...เรา...ฐานะสมาชิกเขต 4  ...บอกคำเดียวว่า......"ปลื้ม"....และจะขอเป็นเสี้ยวหนึ่งในการพัฒนาคุณภาพการศึกษาเช่นกัน.......ขอบคุณอีกครั้งกับแบบอย่างที่เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน................ 

วันศุกร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2554

นักเขียนอิสระ...กับกำลังใจที่มอบให้กับทุกคน

           ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะชมและอ่านบทความ...จากนักเขียนอิสระ......เป็นสิ่งที่ต้องการเขียนเพื่อส่งกำลังใจให้กับผู้ปฏิบัติงานทุกท่าน....ท่านที่ผ่านมาพบก็เสมือนเป็นกำลังใจให้กับผู้เขียนมือใหม่คนนี้เช่นกัน....คือรับรู้...รับทราบในความคิด....ความรู้สึกจากมุมมองเล็กๆ ที่ต้องการสะท้อน....แลกเปลี่ยน...มากกว่า....ผิดถูกก็สะท้อนโต้ตอบได้อิสระเช่นกัน....อย่างน้อยก็คือความจริงใจนั่นเอง....ขอบคุณมากที่เพื่อน(เรียกว่าเสี่ยวใช่ไหมที่ผูกแขนและเป็นเพื่อนที่รักและจริงใจต่อกันเสมอไม่เปลี่ยนแปลง...)  ได้ติดตามให้กำลังใจเสมอมา....ขอบคุณจริง ๆ.....ไม่ค่อยได้พบกัน...แต่พบกันทีไร...ใบหน้าของเพื่อนจะยุ่งไปด้วยงานที่บริการและช่วยเหลือเพื่อนครูเราด้วยเสมอ....อย่างไงก็รักษาสุขภาพด้วย..เพราะเราเป็นคนเพื่อส่วนรวม.....เวลาของเราจะมีเพื่อคนอื่นมากกว่าตนเองเสมอ...เหมาะสมกับบุคลิกเรา...ที่เขาไว้วางใจแล้วล่ะ.....น้อยคนที่จะมาถึงจุดนี้ได้.....ท่านทำได้แล้วและจะทำได้ต่อไป.....เชื่อมั่นเช่นนั้น..และขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อน..เสี่ยว...คนนี้เสมอ....

             กล้วยไม้ออกดอกช้า...ตะไคร้นั่นหนามิใคร่เห็นดอก...ตะบองเพชรใบเล็กแหลมอยู่ได้บนทะเลทรายมาแรมรอน.......ความดีของบุคคลย่อมผุดซ้อนแผ่ขยายได้.....ด้วยอาสา...บริการอย่างมุ่งมั่น  จริงใจ  มั่นคง.....เสมอแล.....

วันจันทร์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2554

ดีเด่นสม่ำเสมอ

           เสียงสะท้อนวันครู.....ส่งดีเด่นไม๊...ส่ง!...อื้อ...ดีนี่....แต่บางคนว่าไม่ได้ส่ง....ทำไมล่ะไม่พร้อมเหรอ?....คำตอบที่มากมาย.....ไม่พร้อมจริง ๆ....เวลากระชั้นไปเตรียมตัวไม่ทัน...เคยได้แล้วพอแล้วล่ะ....ถ้าทำก็ได้อยู่แล้ว..แน่ะ..ว่าไปนั่น..ก็คงได้จริง ๆ นั่นแหละ......แต่ที่สะดุดใจก็คือ...ได้ดีเยี่ยมแล้วกลัวประเมินครั้งนี้แล้วตกไปดีเด่น!....รับไม่ได๊ค่ะ...รับไม่ได้.....ฟังแล้วก็ขำ.....ขำในการคิดที่แตกต่างหลากหลาย...จริง ๆ แล้ว...คุณครูอย่าไปกลัวตกอันดับกันอย่างนั้น...ถามว่า...ถ้าสมมติตกไปแค่..ดี!!....อย่างเดียวจากที่เคยดีเยี่ยมมา...คุณครูไม่ใช่คนดีแล้วหรือ......ไม่ใช่แน่นอน....คุณครูก็ยังเป็นคนดีอยู่เสมอ...แม้คุณครูจะได้รางวัลขั้นชมเชยคุณครูก็ยังเป็นคนดีเสมอ...เพียงแต่...เพียงแต่....คุณครูทำงานกันมาอย่างเหน็ดเหนื่อย..มองเห็นก็เห็นอยู่หรอกว่าทำดี..เพราะเราทุ่มเทเพื่อเด็กมาตลอด...เราปิดทองหลังพระกันมาตลอด....ความดี..ความเด่นเรามีมาเสมอต้นเสมอปลาย...วันครู...เป็นวันที่เราสามารถประกาศคุณความดีของตนเองได้..ไม่ใช่โอ้อวด..แต่ประกาศความดีที่ทุกคนสามารถจะเอาไปเป็นแบบอย่างได้...เราควรให้รางวัลความดีกับตัวเราบ้าง..เผื่อว่าความดีที่เราประกาศในวันนี้ผู้สนใจหรือคนที่เรารู้จักจะได้ชื่นชม...ได้ยินดี...ได้พึ่งพาในความสามารถของท่านที่ดีเด่นในวันนี้...ดีอย่างไรก็ช่าง!!...เป็นความดีที่บริสุทธิ์...ดีด้วยฝีมือ...บอกเลยว่า...ใคร!...ที่ไม่มีความดีสะสมมาตรงนี้จะกล้าสามารถประกาศความดีเนื่องในวันครูได้...ท่านต้องมีความดีสะสมมานาน...และสม่ำเสมอ....ประกวดเถอะท่าน....และดีไหนก็ช่าง!...รั๊บได้โม๊ด.....นั่นคือ...สุดยอดความดี....เรามีดี...กลัวอะไร...ประกาศให้โลกรู้และประจักษ์....ฉันมีดีอย่างสม่ำเสมอ...เป็นรางวัลชีวิต...รางวัลของคนทำงาน.....เหนื่อยก็  5  ปี..ค่อยพักครั้งหนึ่งก็....O.K  อยู่นะ......ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนและทุกความดี..

วันอาทิตย์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2554

วันของครูบ้างล่ะ

            ทุกคนทำงานมาโดยตลอด  เป็นระยะเวลานาน...เพื่อเด็กนักเรียนที่จะต้องมุ่งเข้าสู่เป้าหมายที่เรียกกันว่า "คุณภาพทางการศึกษา"  โดยไม่ได้คำนึงเลยว่าครูจะเหน็ดเหนือยกันแค่ไหนหรือเปล่า....เพราะเท่าทีสังเกตดู  วันที่ครูจะมีอิสระหรือพักผ่อนได้บ้าง(ว่างจากสอน)ก็คือ  การพานักเรียนไปทัศนศึกษา คือ ไม่ต้องสอนไง  ครูได้พักผ่อน  สนุกสนานเฮฮา  ใครคิดเช่นนี้..นับว่าสุดยอด...คุณไม่เข้าใจเขาอย่างสุดซึ้ง  เพราะการพานักเรียนไปเช่นนั้นต้องยากลำบาก  ต้องควบคุมให้เกิดความเรียบร้อย ต้องระวังภยันตรายทั้งหลายทั้งปวง  บางท่านก็ว่า  ถ้างั้นก็สบายในการเข้าค่ายลูกเสือ...ยิ่งแล้วใหญ่...ภาวะเสี่ยงสูงมาก!  ต้องเตรียมฐานที่เสริมความรู้อย่างมั่นคง..ด้วยงบประมาณที่ค่อนข้างจำกัดแต่ผลต้องออกมาดีนักเรียนรู้และมีความสุข...เพราะสิ่งไม่ได้สอนในความคิดของท่าน  คือการสอนโดยปฏิบัติต้องมีความเข้มข้นในการควบคุมดูแล...ซึ่งครูก็ทำได้ดีเสมอ..ครูทำได้ทุกอย่าง.....
             ดังนั้น..วันครู....ข้าพเจ้าหวังว่าเราจะเข้าใจเขาทั้งหลาย..."ครู"...ที่ทุ่มเททุกอย่างเพื่อนักเรียน..เป้าหมายทางการศึกษา...เขาเหนื่อยมามาก...เพียงเนื่องในวันครู...ให้เขาได้พักผ่อนบนความสนุกสนาน...ข้าพเจ้าเป็นเพียงเสี้ยวเล็ก ๆ คงคิดและทำได้เพียงน้อยนิด  ท่าน...ผู้ทรงด้วยบารมี  ผู้ผลักดันมาโดยตลอดทุกท่าน..หากท่านเห็นความสำคัญเช่นข้าพเจ้า..ก็อยากวิงวอนว่า...วันของครู.....ให้เขาได้มีความสุขสนุกสนาน...ตามที่เขาต้องการมากที่สุด...ให้ในสิ่งที่เขาถูกใจที่สุด....ถ้าถามข้าพเจ้าว่า..สิ่งนั้นคือ อะไรหรือ.....ตอบว่า...การให้ความสำคัญในความหมายว่าครูเขาควรจะได้..นั่นแหละ...เหมาะสมที่สุด....เพราะฉะนั้นวันครูต้อง!....เป็นวันของเขาตามที่เขาอยากจะเป็น....ขอบคุณค่ะ......

วันพุธที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2554

งานหลายด้าน

            มองในเชิงบวกไว้ก่อนว่าถ้าคนเราปฏิบัติงานได้หลาย ๆ ด้านย่อมได้เปรียบเพราะได้ประสบการณ์การทำงานที่หลากหลาย  เพราะงานก็เป็นครูประเภทหนึ่งเช่นกัน  คนเราจะเก่งได้ย่อมหมายถึงเก่งงานเนื่องจากงานสามารถบ่งบอกความสามารถของคนทำได้ว่ามีความสามารถได้มากน้อยขนาดไหน  บางคนมีงานน้อยแต่ต้องการประสบการณ์มากก็ใช้วิธีอาสาช่วยทำงานเพื่อแลกกับประสบการณ์ที่จะได้ก็มี  บางคนขอร่วมปฏิบัติงานด้วยซึ่งก็เป็นวิธีหนึ่งของการสร้างประสบการณ์ในงานแต่ละบุคคล  แต่....มีความเชื่ออยู่ว่าคนที่สามารถทำงานได้มากได้หลากหลาย  บุคคลผู้นั้นต้องมีการวางแผนการทำงานที่ดีมากจึงสามารถทำงานได้มาก ๆ อย่างมีคุณภาพ  สมกับคำกล่าวที่ว่า  "วางแผนดีมีชัยไปกว่าครึ่ง" จริง ๆ....และท่านรู้หรือไม่ว่า...ผลของงานที่ออกมาดีจะเป็นดัชนีที่ชี้ว่าท่านมีประสิทธิภาพในการทำงานไปด้วยในตัว.....ดีใจด้วยที่คุณทำได้เช่นนั้น....