ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะชมและอ่านบทความ...จากนักเขียนอิสระ......เป็นสิ่งที่ต้องการเขียนเพื่อส่งกำลังใจให้กับผู้ปฏิบัติงานทุกท่าน....ท่านที่ผ่านมาพบก็เสมือนเป็นกำลังใจให้กับผู้เขียนมือใหม่คนนี้เช่นกัน....คือรับรู้...รับทราบในความคิด....ความรู้สึกจากมุมมองเล็กๆ ที่ต้องการสะท้อน....แลกเปลี่ยน...มากกว่า....ผิดถูกก็สะท้อนโต้ตอบได้อิสระเช่นกัน....อย่างน้อยก็คือความจริงใจนั่นเอง....ขอบคุณมากที่เพื่อน(เรียกว่าเสี่ยวใช่ไหมที่ผูกแขนและเป็นเพื่อนที่รักและจริงใจต่อกันเสมอไม่เปลี่ยนแปลง...) ได้ติดตามให้กำลังใจเสมอมา....ขอบคุณจริง ๆ.....ไม่ค่อยได้พบกัน...แต่พบกันทีไร...ใบหน้าของเพื่อนจะยุ่งไปด้วยงานที่บริการและช่วยเหลือเพื่อนครูเราด้วยเสมอ....อย่างไงก็รักษาสุขภาพด้วย..เพราะเราเป็นคนเพื่อส่วนรวม.....เวลาของเราจะมีเพื่อคนอื่นมากกว่าตนเองเสมอ...เหมาะสมกับบุคลิกเรา...ที่เขาไว้วางใจแล้วล่ะ.....น้อยคนที่จะมาถึงจุดนี้ได้.....ท่านทำได้แล้วและจะทำได้ต่อไป.....เชื่อมั่นเช่นนั้น..และขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อน..เสี่ยว...คนนี้เสมอ....
กล้วยไม้ออกดอกช้า...ตะไคร้นั่นหนามิใคร่เห็นดอก...ตะบองเพชรใบเล็กแหลมอยู่ได้บนทะเลทรายมาแรมรอน.......ความดีของบุคคลย่อมผุดซ้อนแผ่ขยายได้.....ด้วยอาสา...บริการอย่างมุ่งมั่น จริงใจ มั่นคง.....เสมอแล.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น