การสังเกตเป็นการประเมิน

            "ปีนี้มีชั่วโมงสอนมากเลย  ไม่เหมือนปีที่แล้ว  มีชั่วโมงว่างตั้ง  2  ชั่วโมง..."  ..2  ชั่วโมงได้ตรวจการบ้านนักเรียน  ได้เตรียมสอนชั่วโมงต่อไป  ได้ทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย  ได้สนทนา(คุยกัน)  ได้พักผ่อนอิริยาบท  ได้ทำธุระส่วนตัว  ต่าง ๆ นานา  ใคร!....ว่าครูว่าง!.....เพราะตรวจการบ้านก็พัฒนาผู้เรียนเป็นการติดตามผล...ถูกต้อง!....เตียมสอนก็เพราะมีความรับผิดชอบ...ทำงานตามที่ได้รับมอบหมายยามที่ไม่ได้สอนกับเป็นสิ่งวิเศษขยันและรับผิดชอบสูงมาก...เป็นการสร้างสรรค์งานได้ดีมาก......สนทนา(คุยกัน)ก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน..แต่อย่าสนทนานานจนเกินเวลาเพราะเวลาแลกเปลี่ยนมีอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว เช่น ตอนทานข้าวก็ได้  ตอนคุมแถวก็ดี  ตอนจัดกิจกรรมร่วมกัน...มีมากมาย....พักผ่อนก็ทำร่างกายให้แข็งแรงสู้ที่จะสอนผู้เรียนอย่างเข้มแข็งและได้ความรู้ประสบการณ์เต็ม ๆ.....ธุระส่วนตัวตรงนั้นคือสวัสดิการในการสร้างพลังในการทำงาน...เพราะฉะนั้นใคร?...ว่า...ครูว่าง...ไม่ใช่!....ครูปฏิบัติหน้าที่ตลอดเวลา...แม้แต่นั่งเฉย ๆ เพื่อหยุดคิด  หยุดพัก  หรือเพื่อสิ่งใดก็แล้วแต่...ท่านจะเห็นเด็กมีพฤติกรรมตลอดว่าเด็กคนใหนทำอะไร  ดีไม่ดี...เป็นอย่างงี้ไปทุกวัน...สายตาที่เฝ้าดูผู้เรียนอยู่เสมอ....ท่านลองตรวจสอบอีกครั้งมีส่วนไหนที่เด็กแสดงออกโดยการกระทำที่ท่านเห็นอยู่ขณะ...ที่ว่าว่างนั่นแหละ....ได้เห็นผลที่เด็กเขากำลังปฏิบัติในกลุ่มสาระที่ท่านสอนออกมาบ้าง...แล้วผลเป็นอย่างไร...พอใจหรือไม่ทั้งรูปธรรมนามธรรม  ทั้งโดยวิชาท่านโดยตรงทั้งบูรณาการ...พอใจในผลมากน้อยแค่ไหน...จะต้องปรับตรงไหนอย่างไร.....นั่นแหละความว่างของท่าน คือ การประเมินแล้วรู้ตัวหรือเปล่า...ขอเพียงท่านว่างให้เป็น  ว่างให้เหมาะสม....ว่างเพื่องานโดยตลอด....ความว่างของท่านจะเป็นการประเมินที่คุ้มค่ามากที่สุด......นั่นคือท่านเป็นครูไม่เคยว่างโดยเปล่าประโยชน์แน่...ยืนยัน!